Argi eta garbi azaldu du Joan Costak, eta uste du zaintzen aldeko ituna dela zaintzaileen nahiz zaintzak jasotzen dituztenen ongizatea babesteko bidea. Jatorri katalaneko ekonomialari britainiar hau Osasunaren Ekonomiako irakaslea da Londresko Ekonomia eta Zientzia Politikoen Eskolan, eta bertatik zuzentzen du Osasun eta Zahartze Pizgarrien Laborategia. Lanean, Joanek osasunaren jatorria eta ondorio ekonomikoak eta desabantaila ekonomikoak aztertzen ditu, bereziki zahartzaroan. Zaintzei buruzko Kongresuan parte hartuko du, telematikoki, “Zaintza eskuragarriak eta ekonomikoki iraunkorrak ziurtatzeari” buruzko eztabaida-mahaian.
Joan, zer partekatu nahi zenuke Zaintzei buruzko Kongresuan?
Zaintzen iraunkortasunaren esparruan, zaintzak finantzatzeari buruzko ideiak partekatu nahi nituzke, ekonomikoki iraunkorrak izan daitezen.
Kontuan izanik zaintza-lanak gizarteak egituratzen dituela eta, aldi berean, desberdintasuna adierazten eta erreproduzitzen duela, zure ustez, zergatik da beharrezkoa zaintzen aldeko itun bat lortzea? Itun horrek zer-nolako edukiak izan behar lituzke?
Nire iritziz, zaintza-sistema eraginkorrik ez dagoen bitartean, gainerako gizarte-zerbitzuak ere ez dira eraginkorrak izango. Gainera, zaintzaileen nahiz zainduak diren pertsonen ongizatea arriskuan jartzen du.
Zein eragilek parte hartu behar dute itun horretan?
Estatuak, gizarte zibilak, zerbitzuen hornitzaileek, aseguru-etxeek, eta abarrek.
Eman arrazoi pare bat Donostian Zaintzei buruzko Kongresuan egoteko
Nik parte hartzen dudan esparrutik, oso espazio interesgarria da zaintzak “nola” eta “zergatik” finantzatzen ditugunaren inguruko ideia baliagarriak emateko.